سرزمين محدوديت ها

درآمدي بر سياست و حکومت در کره شمالي
 

کره شمالي در بخش شمالي شبه جزيره کره در شمال شرق آسيا قرار گرفته است. اين کشور از شرق به درياي ژاپن، جنوب به کره جنوبي، از غرب به درياي زرد و خليج کره محدود است. از طرف شمال با چين و در زاويه شمال شرقي، مرز کوچکي با روسيه دارد. شبه جزيره کره از سال 1905 توسط ژاپن تصرف شد و پنج سال بعد به طور رسمي بخشي از کشور ژاپن شد. با شکست ژاپن در جنگ جهاني دوم، قسمت شمالي در سيطره شوروي و قسمت جنوبي به تصرف ايالات متحده آمريکا درآمد. کره جنوبي صاحب حکومتي طرفدار غرب شد و تقدير چنين بود که مردم کره شمالي در زندان کمونيست ها، دشمن هم وطنان جنوبي خود شوند با دخالت آمريکا و شوروي، اختلاف بين دو کره، به بروز جنگ در سال 1950 منتهي شد که در سال 1952 با پيمان آتش بس خاتمه يافت.

ساختار قدرت
 

نوع حکومت:جمهوري دموکراتيک (سوسياليستي)
رهبر اعظم: کيم جونگ اون
فرمانده عالي ارتش خلق: کيم جونگ اون
رئيس کميسيون دفاع ملي: کيم جونگ اون
نخست وزير: چويونگ ريم
احزاب: سيستم تک حزبي دولتي (حزب کارگران خلق کره)
دبير کل حزب کارگران: کيم جونگ اون
قوه مقننه: مجلس قانونگذاري به نام مجلس عالي خلق با 579 عضو (براي چهار سال)
رئيس هيأت رئيسه: کيم يونگ نام
قدرت اصلي قانونگذاري در دست کمينه مرکزي حزب کارگران است. تسلط خاندان کيم بر ساختارهاي اصلي قدرت (ساختار حزبي، ساختار نظامي و ساختار دولتي) باعث تمايز کره شمالي از ديگر کشورهاي کمونيست مانند شوروي سابق و چين مي شود.
*توضيح عکس:
جمهوري دموکراتيک خلق کره
پايتخت:پيونگ يانگ
مساحت:120/540 کيلومتر مربع
جمعيت:24/475/492 (جولاي سال 2011)
روز ملي: نهم سپتامبر

ساختار قومي ـ مذهبي

قانون اساسي کره شمالي بيان مي کند که آزادي مذهبي مجاز است و دين رسمي در اين کشور وجود ندارد.
قوميت:کره اي 99/88 درصد، چيني، ژاپني، و... 0/02 درصد. کره شمالي به دليل موقعيت جغرافيايي و منزوي بودن يکي از همگن ترين کشورهاي دنياست.
 

به قدرت رسيدن خانواده کيم
 

قدرت يابي خاندان ايل در کره شمالي را بايد در نحوه به قدرت رسيدن کيم ايل سونگ، جست و جو کرد که با عقايد کمونيستي وارد مبارزه با ژاپني ها شد و در سال 1940 مجبور به فرار به خاک شوروي شد. با پايان جنگ جهاني دوم در سال 1945 به کره بازگشت. با مساعدت شوروي حکومت را در دست گرفت. سونگ با کمک شوروي و فضاي جنگ سرد، کاريزما و محبوبيت کسب کرد و با در دست گرفتن ساختارهاي سياسي توسط وي، حکومت در خانواده وي موروثي شد.

وضعيت اقتصادي
 

شرکاي عمده در زمينه واردات:چين، کره جنوبي، تايلند، سنگاپور و روسيه
اقلام مهم وارداتي: نفت، زغال کک، ماشين آلات و تجهيزات، منسوجات، حبوبات
شرکاي عمده در زمنيه صادرات: کره جنوبي، چين، هند و تايلند
اقلام مهم صادراتي: مواد معدني، منسوجات، محصولات کشاورزي و شيلات، تسليحات نظامي
توليد ناخالص: 40 ميليارد دلار(نود و چهارمين)
درآمد سرانه: 1900 دلار (صد و پنجاه و چهارمين)
بدهي خارجي: 20 ميليارد دلار
اقتصاد دولتي: 97 درصد
واحد پول: وون

درصد اشتغال
 

*توضيح عکس:
جمعيت نيروي کار: 20 ميليون نفر
1948:اعلام موجوديت جمهوري خلق کره و انتخاب کيم ايل سونگ، رهبر حزب کارگران کره به سمت نخست وزيري
1950:حمله کره شمالي در 25 ژوئن به کره جنوبي
1953:تن دادن دو کره به پيمان صلح در تاريخ 27 ژوئيه
1972:تصويب قانون اساسي جديد و در دست گرفتن مقام رياست جمهوري توسط کيم ايل سونگ در کنار مقام نخست وزيري
1988:اصلاحات اجباري در کره شمالي با روي کار آمدن گورباچف در شوروي
1993:ترک پيمان عدم گسترش سلاح هاي هسته اي و تعليق همکاري با آژانس
1994:مرگ کيم ايل سونگ 82 ساله و در دست گرفتن قدرت توسط کيم جونگ ايل
1996:کمبود مواد غذايي و مرگ 600 هزار نفر و پناهندگي عده زيادي از کره شمالي به کره جنوبي
1997:پناهندگي هوانگ يانگ يوپ، ايدئولوگ ارشد حزب به سفارت کره جنوبي در چين
1999:افزايش تنش و درگيري در مرزهاي دو کره، غرق شدن کشتي کره شمالي توسط کره جنوبي، تقويت حضور نظامي آمريکا در شبه جزيره کره
2002:محور شرارت خوانده شدن کره شمالي توسط بوش، افزايش فعاليت هاي هسته اي و اخراج ناظران آژانس
2003:اعلام خروج از معاهده منع گسترش سلاح هاي هسته اي در ژانويه
2004:اعلام آمادگي پيونگ يانگ براي از سرگيري مذاکرات هسته اي توسط ديپلمات هاي کره شمالي در سازمان ملل متحد
2005:اذعان کره شمالي به داشتن سلاح هاي هسته اي براي اولين بار
2006:آزمايش اولين سلاح هسته اي داراي پلوتونيم با يک انفجار زير زميني
2007:اعلام کره شمالي مبني بر تعطيلي راکتور يانگ بيون
2008:توقف مذاکرات شش جانبه که از 2003 آغاز شده بود؛ در دسامبر اين سال
2009:انجام دومين آزمايش هسته اي کره شمالي
2010:اعطاي بالاترين سمت نظامي توسط کيم جونگ ايل به کيم جونگ اون و تعيين وي به عنوان جانشين
2011:مرگ کيم جونگ ايل پس از حدود 17 سال حکمراني در کره شمالي
منبع: نشريه همشهري ديپلماتيک، شماره 58.